Hmmm... í staðinn fyrir frekar innantóma frásögn af heimilisofbeldi væri kannski frekar við hæfi að hafa hér
ÓSKIR UM GLEÐILEGA JÓLAREST
og
FARSÆLT KOMANDI ÁR!
Sjáumst og lesumst og skrifumst á næsta ári!
Jibbí!

Halló.
Ég hef áður ýjað að því að ég hafi eitthvað slæmt húsnæðis-karma, varðandi pöddur sumsé.
Hef líka fjallað um kynhegðun fólksins á efri hæðinni.
En nú er ég farin að halda að ég sé undir einhverju verulega varhugaverðu nágrannakarma líka. Sko, einu sinni átti ég nágranna sem átti það til að ráðast með stálrör á dyrnar okkar að næturlagi, íklædd nærfötum og vaðstígvélum frá Nokia eða skyldu fyrirtæki. Ef við opnuðum dyrnar þá henti hún rörinu í okkur. Svo rústaði hún alltaf anddyrinu okkar, það varð hluti af morgunverkunum að tína upp fötin sem hún hafði rifið niður af snögunu og raða skónum.
Svo bjó ég í Osló með henni Ninu, sem átti það til að standa á öskrinu næturlangt, ein inni í herberginu sínu. Hafði gaman af því að brjóta leirtau í massavís og fékk þess utan skilaboð frá Guði, oft í miðjum samræðum við aðra.
Ekki má gleyma nágrannanum með hundinn, sem labbaði þögull inn á okkur að næturlagi, með hundinn, í enn einni íbúðinni. Aldrei tosaðist upp úr honum orð, ekki heldur þegar hann var kominn literally inn á gafl.
Og svo heimilisofbeldisparið að norðan sem átti heima við hliðina á okkur á Stúdentagörðunum. Alltaf líf og fjör hjá þeim. Plús 30 partísjúku alkóhólistarnir sem bjuggu í öllum hinum íbúðunum...
Nú er ég bara að tala um þá sem virkilega gustar af, ekki alla smákverúlantana. Þannig að; já, Jóhannes og Birna sem voru næstahússnágrannar mínir í uppvexti virðast ekki vera á hverju strái. Smátt og smátt eru þau farin að sveipa sig ljóma hinna óaðfinnanlegu nágranna, eitthvað sem ég mun alla ævi leita eftir, ósjálfrátt... (angurvært andvarp).
Nema hvað. Í nótt var aldeilis havarí í heimahúsi. Löggan kom þrisvar til að stilla til friðar en það kom ekki í veg fyrir að nágranni okkar á efstu hæðinni (semsagt tveimur hæðum ofar og hinum megin í húsinu þar að auki) héldi fyrir okkur vöku með húsgagnaskutli, hurðaskellum, leirtausmaski og síðast en ekki síst konuboxi. Um síðir var konan hans komin í svo mikla klessu, með svöðusár á hausnum og ábyggilega heilahristing því að hún gubbaði á stigaganginn, að hún hafði ekki lengur rænu á að ,,afþakka" hjálp lögregluþjónanna. Þeir skutluðu henni á slysó.
Svo vaknaði ég klukkan 7.03 við sama gauragang. Hugsaði með mér að frúin væri komin heim og heimilisfaðirinn tekinn til við fyrri iðju.
Þorði ekki með barnið í leikskólann, fannst hún betur komin í örmum föður síns á þessari háskalegu leið niður stigann.
Sveimhuginn talar um að flytja.
Ég held að fyrst verði ég að ganga í gegnum einhverja karma-hreinsun því að annars munum við kannski sitja uppi með fokdýrt einbýlishús við hliðina á hjólsagarmorðingja.
Svo heyrði ég í borvél áðan - vil ekki hugsa...

S. O. S. - MIÐAR!

Ef einhver af mínum fjölmörgu (a-ha) og dyggu (a-ha) lesendum veit einhver ráð til að redda miðum á and-virkjanatónleikana í Laugardalshöll 7. janúar, þá hef ég áhuga! Hafa samband, strax!!!

Finn mig knúna til að koma með smá follow-up.
Svo fór um síðir að við fengum meindýraeyði til verka á heimili voru. Það endaði með viku fjarveru frá kotinu.
Hví?
Jú, af því að hið ,,sauðmeinlausa" efni sem notað var við útrýminguna olli okkur hjónaleysunum særindum í hálsi ásamt með sviða í vörum og augum og því þorðum við ekki fyrir okkar litlu líf að fara með astma-tendensa-barnið inn í íbúðina.
Ég gerðist svo djörf að kalla bæði yfirmeindýraeyðinn í meindýraeyðslufyrirtækinu og fulltrúa frá heilbrigðiseftirlitinu á staðinn til að taka út stöðuna. Þeir hnusuðu yfirlætislega út í loftið og sögðust bara finna karrílykt. Ráðlögðu mér að setja karríið mitt í loftþéttar umbúðir. Það þyrmi yfir mig svona queer-eye-for-the-straigth-guy-tilfinningu. Nema ég er ekki karlkyns, þó straight sé. Veit ekki með þá.
Þegar ég linnti ekki látunum sögðu þeir mér að þrífa bara eitrið burt og herra Eyðir lofaði að eitra fyrir mig aftur um leið og pöddurnar létu næst á sér kræla. Eins og það sé einhver lausn!
Þess má geta að til að þrífa þetta mjög svo lyktar- og skaðlausa efni burt mælti hann með því að við notuðum þar til gerðar grímur. Skemmst er frá því að segja að þær reyndust ómissandi við þetta óskemmtilega verkefni.
Á viðskiptabannlistann bætist því nafnið Smári meindýraeyðir.
Þar er hann í góðum félagsskap með Gistiheimilinu Ási á Akureyri. Eða hét það ekki Ás, annars? Allavega; ekki gista þar. Og ekki láta Smára eitra. Og alls ekki gista þar á meðan Smári eitrar þar.
Annars rakst ég síðast á tribba í fyrradag. Hann var að spóka sig inni á baði, en eftir að síðasta færsla átti sér stað stofnuðu þeir nýlendu inni á baðherbergi. Hann var við hestaheilsu og ekki að sjá að eitrið hefði neitt gert honum lífið leitt.
Samkvæmt mínum heimildum á netinu er bara eitt til ráða; að flytja inn svokallaða Pirate bug sem veit ekkert gómsætara en Tribolium Destructor á matseðilinn.