Stundum sakna ég þess að hafa (ekki) titil á blogginu mínu. Titill dagsins í dag væri t.d. Aumingja ég.

Flest ykkar úr innsta kjarna munið eftir útbrotunum mínum í kringum munninn. Þau byrjuðu fyrir einu ári og 9 dögum. Vörðu í viku í senn. Fyrst leið mánuður á milli... svo styttra og styttra, uns þau voru orðin ein samhangandi heild og engin frí á milli.

Hef ekki orðið þeirra vör síðan í mars, sem gerir hálft ár. Breytt mataræði og hómópataremedíur í bland við hardcore sveppalyf hafa eflaust haft sitt að segja. Nema hvað; svona lít ég út í dag (nefið var étið af kólibrífíl):



Og nú virkar ekkert, nema þá helst sterakrem dóttur minnar (sem eflaust mun valda stríðum skeggvexti hjá mér áður en yfir lýkur). Svíð og brenn, engist og kvelst, hef geymt andlitið á mér undir rennandi köldu vatni stóran hluta dagsins. Því segi ég og skrifa aumingja ég!